Τι είναι το Aftermaths;

Λοιπόν, κατά βάση, είναι ένας ιστότοπος στον οποίο ο υποφαινόμενος εκθέτει μέρος του διδακτικού υλικού που χρησιμοποιεί. Όμως, πέρα από αυτό κι επειδή άνθρωποι είμαστε, κατά καιρούς θα ανεβαίνουν προβληματισμοί που έχουν να κάνουν είτε με τα μαθηματικά είτε με την επικαιρότητα είτε με ό,τι μπορεί να απασχολεί εκείνη την στιγμή το μυαλό μου.

Γιατί κάθε ανάρτηση έχει στο τέλος ένα μουσικό κομμάτι και στην αρχή έναν πίνακα ζωγραφικής;

Σε ό,τι αφορά τα μουσικά κομμάτια, από μικρό παιδί είχα έντονα μουσικά ακούσματα, μιας και στο σπίτι έπαιζαν βαριά λαϊκά και δημοτικά από όταν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Έτσι κάπως, για να σπάσει η μονοτονία, ας πούμε, κατέληξα να ακούω κι εγώ αυτά τα «βαριά», απλά στην πορεία χάθηκε το «λαϊκά». Έτσι κάπως, σε κάθε ανάρτηση εδώ μέσα θα βρίσκετε στο τέλος και ένα κομμάτι, ενδεχομένως σχετικό με το περιεχόμενο, ενδεχομένως σχετικό με το τι άκουγα εκείνη την ώρα, ενδεχομένως άσχετο, πάντα όμως ωραίο.

Σε ό,τι αφορά τους πίνακες, όταν ήμουν μικρός – στο Δημοτικό, για την ακρίβεια – δε μου άρεσε καθόλου η ζωγραφική. Όταν λέμε καθόλου, εννοούμε καθόλου. Την ώρα της ζωγραφικής έψαχνα να κάνω άλλα πράγματα – ευτυχώς η δασκάλα μας έτρεχε να προλάβει την ύλη, οπότε δε χρειαζόταν να ζωγραφίζουμε συχνά. Κι εδώ κάτι πήγε «στραβά» στην πορεία. Ακούγοντας κλασσική μουσική και όντας παιδί του 21ου αιώνα,τι πιο λογικό από το να ψάχνεις ολημερίς για μουσική στο youtube; Όμως, σε αντίθεση με τα σύγχρονα κομμάτια, δε βρίσκεις εύκολα lyrics videos ή video clips για ένα κομμάτι του Bach. Άλλωστε, ειδικά σε θρησκευτικού περιεχομένου συνθέσεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν, μάλλον, λίγο παράξενο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συναντά κανείς uploaders από δύο «σχολές»:

• αυτούς που ανεβάζουν μαζί και την παρτιτούρα του κομματιού – πράγμα που κάνει την μελέτη μίας σύνθεσης πολύ πιο εύκολη – και
• αυτούς που ανεβάζουν μία ή περισσότερες εικόνες, οι οποίες συνήθως είναι κάποιος πίνακας ζωγραφική εποχής ανάλογης με αυτήν της σύνθεσης.

Εδώ καταλαβαίνετε ότι τη ζημιά την έκαναν οι δεύτεροι. Διότι, ένα, δύο, τρία, δέκα, εκατό κομμάτια να ακούσεις, ένας πίνακας θα σου αρέσει. Ε, αφού θα σου αρέσει, δε θα ψάξεις να δεις πώς τον λένε, ποιος τον ζωγράφισε κ.λπ.; Θα ψάξεις. Ε, κάπως έτσι αρχίζεις, χωρίς να το καταλάβεις να μαθαίνεις ζωγράφους πέρα από τον Νταλί και τον Πικάσσο, να καταλαβαίνεις τι είναι πια αυτός ο ιμπρεσσιονισμός και διάφορα τέτοια. Οπότε, όπως και με τη μουσική, σε κάθε ανάρτηση θα βρίσκετε κι έναν πίνακα, πάντα είτε σχετικό είτε άσχετο (εδώ «κλέβω» με έναν μαθηματικό τρόπο, αφού η πρόταση «Α ή όχι Α» ισχύει για όλα τα Α του κόσμου αυτού).

Η κεντρική εικόνα είναι ο πίνακας Ελαιόδεντρα υπό κίτρινο ουρανό και ήλιο του Vincent van Gogh.

Καλό μας ξεκίνημα!